Stripper.....για ένα βράδυ

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα είχα άνδρες φίλους. Άλλωστε, από τη εποχή του σχολείου ακόμα, η καλύτερη μου παρέα αποτελούνταν από τέσσερα αγόρια.. Ποτέ δεν είχα παράπονο από αυτούς. Όπου πήγαιναν, ότι και αν κανόνιζαν ποτέ δε με ξεχνούσαν και πάντα μου προτείνανε να πάω μαζί τους, καθώς υπολογίζανε πολύ στη παρέα μου. Αυτό γίνεται εδώ και χρόνια.
 

Τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, είχαμε συγκεντρωθεί όλη η παρέα στο σπίτι του κολλητού μου, του Χρηστάκη, για να γιορτάσουμε την ονομαστική του εορτή. Τότε ήταν που η είδηση έσκασε σαν βόμβα: "Έχω κανονίσει κάτι σπέσιαλ και διαφορετικό για τη γιορτή μου. Έκλεισα τραπέζι σε στριπτιζάδικο." Εκείνη την ώρα θόλωσα, δεν ήξερα τι να πω, πως να αντιδράσω. Όλοι γύρισαν και με κοίταζαν επίμονα, σαν να περίμεναν να πω το ναι. Τι να έκανα...... Δεν μπορούσα να τους τη χαλάσω. Απάντησα θετικά. Δικαιολογήθηκα στον εαυτό μου ότι θα ήταν απλώς μια εμπειρία και τους ακολούθησα.

Μπαίνοντας μέσα στο μαγαζί, αντίκρισα μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τα δικά μου δεδομένα, με γυναίκες να κυκλοφορούν σχεδόν γυμνές και άνδρες σε σκοτεινά και απόμακρα σημεία να τις χαϊδεύουν. Σχεδόν ντρεπόμουνα, δεν ήθελα να κοιτάξω πουθενά. Ήθελα απλά να κρυφτώ.

Όσο περνούσε η ώρα και το ένα ποτό διαδεχόταν το άλλο, η διάθεση των φίλων μου ανέβαινε. Αλλά όχι και η δική μου. Δε μπορούσα να δεχτώ ότι καμιά τριανταριά κοπέλες, οι οποίες στα μάτια μου ήταν όλες κατώτερές μου σε εξωτερική εμφάνιση, είχαν πάρει τα μυαλά των υπολοίπων. Με πείραζε κυρίως γιατί ένιωσα ότι για πρώτη φορά στα 15 χρόνια που γνωριζόμαστε με τα παιδιά δε μονοπωλούσα εγώ το ενδιαφέρον τους σαν η μοναδική κοπέλα αλλά κάποιες άλλες. Αλλά και όλοι οι άνδρες γύρω μου δε μου έδιναν σημασία. Το ενδιαφέρον τους το είχαν μονοπωλήσει ένα μάτσο ξανθιές πατσαβούρες!. Ένιωθα σαν να πνιγόμουνα. Ήμουν μακράν η ποιο όμορφη στο μαγαζί αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου δε μου έδινε κανένας σημασία. Πήγαινα να σκάσω!

Θέλετε το ποτό, θέλετε ότι ένιωθα άσχημα, θέλετε το γυναικείο καμπανάκι επιβεβαίωσης της γυναικείας αυτοπεποίθησης; Δε ξέρω πραγματικά!! Χωρίς να το πολυσκεφτώ και υπό τους ήχους του αγαπημένου μου κομματιού, του "Purple Rain", τα παίρνω στο κρανίο και ανεβαίνω στη πίστα και αρχίζω σιγά σιγά να γδύνομαι, χορεύοντας αισθησιακά.

Μέσα στο μαγαζί έμειναν όλοι αποσβολωμένοι. Ήταν πραγματικά σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Η παρέα μου, τα γκαρσόνια, οι λοιποί θαμώνες ακόμα και τα κορίτσια του μαγαζιού είχαν μείνει με ανοιχτό το στόμα.

Θα με ρωτήσετε όλοι αν ντρεπόμουν..... Η απάντηση είναι ΚΑΘΟΛΟΥ. Αντιθέτως, ένιωθα για πρώτη φορά στη ζωή μου απελευθερωμένη. Τελικά είναι απίστευτη αίσθηση του να κάνεις striptease, να νιώθεις όλα τα βλέμματα πάνω σου, να νιώθεις ότι είσαι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Αφήστε δε ότι στην ιδέα και μόνο ότι κοίταγαν όλοι τα σφριγηλά μου οπίσθια, τα στητά μου στήθη και το καλογυμνασμένο μου σώμα, είχα ερεθιστεί τόσο πολύ, που ήμουνα σχεδόν έτοιμη να τελειώσω πάνω στη πίστα.

Με το που τελείωσα τα στριπτίζ όλο σχεδόν το μαγαζί ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ζητωκραυγές, ενώ και εγώ ένιωθα επιτέλους ελεύθερη. Ο υπεύθυνος του μαγαζιού έφερε ένα μπουκάλι ουίσκι λέγοντας μου "Κερασμένο στην ποιο όμορφη στριπτιζέζ που έχω δει ποτέ", ενώ σχεδόν όλο το μαγαζί ήθελε να με κεράσει ποτό και μου έδινε συγχαρητήρια για το show και για το καλογυμνασμένο μου κορμί, ενώ δέχτηκα και επαγγελματική πρόταση για guest star εμφανίσεις σαν στριπτιζέζ στο εν λόγω μαγαζί!!

Από τότε έχω γίνει fun των strip-shows και εγώ και η παρέα μου. Σχεδόν κάθε Σαββατόβραδο είμαστε εκεί. Όχι δεν έχει ξανατύχει να σηκωθώ πάνω στη πίστα για να κάνω striptease. Αλλά άμα νιώσω την ανάγκη, πλέον δεν έχω κανένα δισταγμό.... Εννοείται ότι θα σηκωθώ και θα το κάνω!...» 

Λουίζα